Kahá-kahápon lang ay nakatáwa pa s’ya
Kung ibabátay sa ngitî bakás ang sayá
Ang dámi pa nga n’yang nakáin sa hapúnan
Ngúnit di na talagá nakipaghuntáhan
Matalínhagà ang kanyáng mga salitâ
Damá sa isinúlat na nobéla’t tulâ
Báwat diín pumípintig na párang pulsó
Damdámin binigyáng-búhay ang mga bérso
Ang tináhak ng útak ay masalimuót
Patí saríling baít tulúyang nalímot
Mga súliranin ang ísip ay minanhíd
Hanggáng sa sumukò pintô ay ipinínid
Káhit sa tabí ng nagniníngas na apóy
Di napígil ang lamíg ng dugóng dumáloy
Pusò ay sinásakal ng kukó ng kwágo
Naráramdaman ay di káyang mabágo
Sa idád na tatlumpúng-táon ápat na b’wan
Piníling talikúran ang kinábukasan
Binásag ang bangâ pagtunóg ng kampanà
At sa húrno hinúgot ang hulíng hiningá
Note:
A poem consisting of five quatrains of 13-syllable lines
“A great muscular owl were sitting on my chest, its talons clenching and constricting my heart.”–Sylvia Plath
